- şıllaq
- is. Ayaqla vurma, təpik atma; təpik. Kəndliyə gəldi, vurdu bir şıllaq; Arıları dağıtdı ol sarsaq. S. Ə. Ş.. <Kişi:> Gərək <atın> başını çəkəm, qorxuram, şıllağa qalxıb özünü səqət eləsin. S. R.. Şıllaq atmaq – 1) təpik atmaq, şıllaqlamaq. Düz yerdə gəzə bilmir, şumda şıllaq atır. (Məsəl). Tüfəng açılan kimi, onun səsindən ürkən eşşək bir qoşa şıllaq atdı. . M. Rzaquluzadə; 2) məc. dan. Qızışmaq, həyasızlaşmaq, cızığından çıxmaq. <Cəbi:> O arvaddan həzər etmək gərək, hansı ki, əri evdən gedəndən sonra şıllaq ata. N. V.. // Azğınlaşmaq, qudurmaq. <Kürd Musa:> Ay Eldar! Doğrusu bu bəylər ki, var; Bir azca arpası çox düşən zaman; Yabı cinsi kimi şıllaq atırlar. S. V.. Şıllağa durmaq – bax şıllaq atmaq 2-ci mənada. <Hacı Murad:> . . Yeyin mənim yağlı-yağlı xörəklərimi, sonra qızışıb şıllağa durun. S. S. A..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.